Salıncak

Salıncak

Işıltısı altında yorgun şehrin
Duygularımı sallıyorum zihnimin salıncağında
Her gidiş-geliş bir duygu karmaşası...

Rüzgarı her arkama alışımda benden bir parça kopuyor.
Kopan parçaları savuruyorum arsız boğazın dalgalarına

Rüzgarı önüme her alışımda hislerimi şaha kaldırıyorum
Öyle veya böyle hep bir hüzün hep bir sevinç döngüsü.

Keder ile mutluluk arasında gel-gitlerim,
Tıpkı İstanbul'a karşı hissettiklerim gibi;
Kah nefret,kah hayranlık...

Sallanan bir salıncağın durması nasıl zaman alıyorsa
Bulanmış zihnim de bu zamanı tüketiyor;
Fakat hiç durmuyor.